بسم الله الرحمن الرحیم

روانشناسی و نماز

در { نیایش } و { دعا } چون ارتباطِ روانیِ انسان با مرکز و مبدأِ آفرینش است ، باید روح دارای { شادابی } و { پذیرش } باشد ؛ یعنی اگر بین روانِ آدمی و نیایش ، تناسب وجود داشته باشد ، نیایش جایگاهِ شایسته ی خود را خواهد داشت ؛ آنگاه در جانِ آدمی اثر می گذارد ؛ درمان می بخشد ؛ روح را دگرگون می سازد ؛

شگفت آور آنکه در چهارده قرن قبل حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام به ارتباطِ عمیقِ روانشناسی و نیایش توجه داشته و به روانشناسیِ نیایش ،اشاره فرموده اند که :

« دل ها را روی آوردن و نشاط ، و پُشت کردن و فراری است ؛ پس آنگاه که نشاط دارند آن را بر انجام مستحبات وادارید ، و آنگاه که پُشت کرده بی نشاط است ، به انجام واجبات قناعت کنید . » (1)

..................................................

_ پی نوشت ها ؛

(1). نهج البلاغه ، حکمت 312 ؛ « معجم المفهرس » ، ترجمه : «حجت الاسلام و المسلمین محمد دشتی » ؛

که اسنادِ آن به این شرح است :

1_ اصول کافی ، ج 1 ، ص 48 ، ح 1 ؛ « مرحوم شیخ کلینی » ؛

2_ غرر الحکم ، ص 113 ؛ و ج 2 ، ص 544 ؛ « مرحوم آمدی » ؛

3_ روضة الواعظین ، ص 414 ؛ « ابن فتّال نیشابوری » ؛

4_ عقد الفرید ، ج 6 ، ص 279 ؛ « ابن عبد ربه مالکی » ؛

5_ دستور معالم الحکم ، ص 23 ؛ « قاضی قضاعی » ؛

6_ ربیع الابرار ، ج 1 ، ص 23 ، ب 1 ؛ « زمخشری معتزلی » ؛

7_ نهایة الارب ، ج 8 ، ص 181 ؛ « نویری شافعی » ؛

8_ الحکمة الخالدة ، ص 112 ؛ « ابن مسکویه » ؛

_ برگرفته شده از : نرم افزار اندروید « دانشنامه امام علی علیه السلام » .